once upon a time

10 tahun yang lalu, saat ini, sy berada di satu bumi, kira2 7 jam dari tanah air.
Makkah.

Sedang duduk2 berbumbung langit, di ruang legar hadapan masjid Al-Haram menunggu waktu berbuka.
Kawasan itu sangat luas dan PUTIH.
Sedang melihat kanak2 berkerumun mengejar lelaki yang memikul sekotak laban di bahunya, mengagih-agihkannya kepada mereka.
Comel.
Sy kanak2 juga, tapi sy tak main kejar2 dgn abang tu, sbab sy x suka laban, masam.
Laban adelah susu masam. Semasa zaman sy di sana, kotaknya biru.
Halib barulah susu biasa, kotaknya hijau.

Di sebelah saya ade pasangan tua yang sweet dari Turki share dgn kami roti sedap cicah cheese dan sesuatu yg macam peanut butter.
Di hadapan saya ada family Arab yang kongsi dengan kami secawan kopi.
Tp kopinya pelik, sebab macam ada rasa rempah2.
Di sebelah sana ade pakcik yang mengagih-agihkan kurma kepada tetamu2 masjid.
Di sebelah sana sana ada disediakan nasik Arab terutama kepada jemaah lelaki.

Langit yang terbentang luas di atas, beransur merah.
Cantik.
Kemudian terdengarlah laungan azan yang sangat indah dan bersemangat.

Selang2 solat terawih pergi minum air zam-zam sejuk.
Yang ade di hampir setiap tiang masjid, minum dalam cawan plastik.
"Minum air zam-zam kena berdiri", mereka2 di sana menegur.
Pelik juga, tp sy ikutkan sahaja.

Dimana-mana, orang membaca Qur'an.
Dimana-mana, orang sedang bersedekah, mengagih-agihkan makanan.

Dalam buku umrah masa tu ada tulis, masa pertama kali melihat Kaabah didepan mata, berdoalah, kerana doa itu makbul. Tapi.. mmm, sy sudah lupa apa yg sy doakan ktika itu. Huhu. =)

Hehe. Saje tulis ni.
Sbab rindu mahu berRamadhan di sana lagi =)



Kepada bakal suami yg tak tau pun sape sebnanye, nanti kte pergi sane lagi same2 eh.
Haha.
*dush, kene flying kick from nowhere*